08.04.2024

Sakramentarz tyniecki

Sakramentarz tyniecki to luksusowy rękopis liturgiczny przechowywany w Polsce prawie od 1000 lat. Przepisany i ozdobiony iluminacjami w Kolonii, prawdopodobnie w klasztorze św. Pantaleona około roku 1072–1075. Wkrótce potem lub w wieku XII trafił do opactwa benedyktynów w Tyńcu koło Krakowa, jednego z najstarszych i najbogatszych opactw w Polsce. Wiemy też, że kodeksu użyto podczas konsekracji kościoła św. Wincentego we Wrocławiu w roku 1149.

To Bogato zdobiony pergaminowy rękopis łaciński, w części spisany złotem i srebrem na stronicach barwionych purpurą. Ozdobiony 13 inicjałami oraz dwiema całostronicowymi miniaturami: jedna z nich przedstawia Ukrzyżowanie, druga Maiestas Domini (Chrystusa na majestacie).

W 1814 roku mnisi sprzedali kodeks Stanisławowi Kostce Zamoyskiemu, który włączył go do Biblioteki Ordynacji Zamojskiej w Pałacu Błękitnym w Warszawie. Podczas II wojny światowej rękopis ukryto w krypcie w kolegiacie łowickiej. Po II wojnie światowej Jan Zamoyski, XVI i ostatni ordynat zamojski, przekazał Bibliotece Narodowej zbiory BOZ w depozyt.

Sakramentarz tyniecki w Polonie


ZEB zaprasza: Skąd się biorą kryminały?
ZEB zaprasza: Skąd się biorą kryminały?
Słowa pierwsze. Wydarzenie dla bibliotekarzy i edukatorów
Słowa pierwsze. Wydarzenie dla bibliotekarzy i edukatorów